Η διαταραχή μου είναι το μυστικό μου

Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από μια ψυχική διαταραχή (κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, αϋπνίες, φοβίες κ.ά.) δηλώνουν ότι κύριο μέλημα τους αποτελεί η απελευθέρωση τους από τα δεσμά αυτής της ψυχικής ανισορροπίας και η επιστροφή τους στο “φυσιολογικό”. Μάλιστα, η προσωπική τους αναφορά στα συμπτώματα τους χαρακτηρίζεται από θυμό και αυτολύπηση.

Θυμός προς τον εαυτό μας

Είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε πως ο θυμός που εξαπολύουμε προς τη διαταραχή μας είναι θυμός που κατευθύνουμε προς τον εαυτό μας. Όλα τα συμπτώματα που εκδηλώνουμε είναι κομμάτι του εαυτού μας. Δηλητηριάζοντας τον εαυτό μας κατά αυτόν τον τρόπο, αποδυναμώνουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα και δίνουμε χώρο στην πιθανότητα εμφάνισης ψυχοσωματικών και αυτοάνοσων νοσημάτων.

Προστατεύοντας το μυστικό μας

Όταν ανοιγόμαστε και μιλάμε στον Ψυχολόγο αποδυναμώνουμε άμεσα τη διαταραχή μας και τα συμπτώματα της. Όταν παλεύουμε να κρατήσουμε κάτι μέσα μας, του δίνουμε δύναμη. Τη δική μας δύναμη. Όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλλουμε ώστε να μην ανοιχτούμε και εκτεθούμε θα μπορούσε να στραφεί προς την θεραπεία μας και όχι προς τη διατήρηση των συμπτωμάτων μας. Το πρόβλημα μας γίνεται σιγά σιγά το μυστικό μας και αποκτάμε σχέση μαζί του. Ασυνείδητα προσπαθούμε να το προστατέψουμε, νομίζοντας ότι έτσι θα προστατέψουμε τον εαυτό μας. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Όσο αφιερώνουμε σκέψη και προσπάθεια επάνω σε κάτι, τόσο το θρέφουμε. Ας επιλέξουμε λοιπόν να θρέψουμε την πεποίθηση ότι το να ανοιχτούμε σε έναν ειδικό για το θέμα μας οδηγεί προς την ίαση και την ανακούφιση, όχι την ντροπή. Ας καταλάβουμε επίσης ότι η συζήτηση με φίλους και συγγενείς συντηρεί το ζήτημα, δεν το βελτιώνει και η ανακούφιση που μπορεί να έρχεται από εκεί ποτέ δεν διαρκεί. Ας κάνουμε ένα βήμα μπροστά, βγάζοντας τον εαυτό μας από το σκοτάδι του και τη μοναξιά.