Κάθε φορά που περιμένουμε με αγωνία την επόμενη συνεδρία με τον ψυχοθεραπευτή μας, δεν σημαίνει ότι εξαρτόμαστε από αυτόν. Σημαίνει ότι όπως ένας μαθητής ανυπομονεί να δει τον δάσκαλο του ώστε να γεμίσει γνώση, έτσι και εμείς αποζητούμε το επόμενο βήμα, την επόμενη λέξη που θα μας δώσει την απάντηση και την ώθηση που χρειαζόμαστε προς την εξέλιξη μας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εξαρτόμαστε πλέον από την εξέλιξη μας και αγωνιούμε να μην μείνουμε πίσω.

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από κύματα ανησυχίας και αβεβαιότητας. Συναισθήματα όπως φόβος και αγανάκτηση κάνουν την εμφάνιση τους, αγγίζοντας νέα επίπεδα έντασης για την ανθρωπότητα. Η τακτική επαφή με ορθή πληροφορία, γίνεται απαραίτητη για τη δημιουργία και διατήρηση τόσο της συναισθηματικής μας ισορροπίας, όσο και της νοητικής μας σταθερότητας και ηρεμίας.

Ο φόβος του μέλλοντος είναι ένας φόβος ο οποίος παρουσιάζει σφοδρή ανάπτυξη στις μέρες μας προκαλώντας αγωνία και πανικό. Ο συγκεκριμένος αυτός φόβος, αφορά μόνο το ανθρώπινο είδος καθώς δεν είναι δυνατή η ύπαρξη του σε άλλες μορφές ζωής. Χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία αρνητικών σεναρίων για το μέλλον και ένα αίσθημα τρόμου – πανικού για το τι θα φέρει το άγνωστο (αύριο). Το χειρότερο σενάριο είναι αυτό που πιστεύουμε πως θα ισχύσει και θα υλοποιηθεί, φέρνοντας μαζί του και την καταστροφή.

Όταν ανοιγόμαστε και μιλάμε στον Ψυχολόγο αποδυναμώνουμε άμεσα τη διαταραχή μας και τα συμπτώματα της. Όταν παλεύουμε να κρατήσουμε κάτι μέσα μας, του δίνουμε δύναμη. Τη δική μας δύναμη. Όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλλουμε ώστε να μην ανοιχτούμε και εκτεθούμε θα μπορούσε να στραφεί προς την θεραπεία μας και όχι προς τη διατήρηση των συμπτωμάτων μας. Το πρόβλημα μας γίνεται σιγά σιγά το μυστικό μας και αποκτάμε σχέση μαζί του. Ασυνείδητα προσπαθούμε να το προστατέψουμε, νομίζοντας ότι έτσι θα προστατέψουμε τον εαυτό μας.

Οι κρίσεις πανικού και άγχους αποτελούν μια έντονη τραυματική εμπειρία και μειώνουν δραματικά την ποιότητα ζωής του πάσχοντος. Αρκετά άτομα δηλώνουν πως πριν πάθουν την πρώτη τους κρίση δεν είχαν ποτέ στο ιστορικό τους περεταίρω ψυχολογικά προβλήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι σύνηθες άτομα που φτάνουν σε κρίση να έχουν απωθήσει πολύ έντονο συναισθηματικό υλικό για χρόνια. Γι’ αυτόν τον λόγο, η άμεση διάγνωση και η αναζήτηση κατάλληλης θεραπείας αποτελούν πάντα προτεραιότητα σε τέτοιου είδους οξεία συμπτώματα. Οι κρίσεις πανικού μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, με την προσέγγιση της ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας.